Druga połowa XX wieku charakteryzowała się istotnymi zmianami w sytuacji regionów. Stawały się one jednostkami o pełnej podmiotowości, co prowadziło wprost do samodzielnego decydowania o rozwoju społeczno--gospodarczym poszczególnych regonów. Głównymi przyczynami takich zmian była, bez wątpienia, postępująca globalizacja gospodarki światowej, ale także decentralizacja procesów rozwoju regionalnego. Powodowało to zmiany miejsca regionów w skali kraju oraz istotne przekształcenia wewnątrz-regionalne. Jednym z bardzo ważnych elementów polepszających działalność podmiotów samorządowych, podmiotów gospodarczych i instytucji społecznych jest partnerstwo. Partnerstwo rozumiane szeroko, jako współuczestniczenia w przedsięwzięciu (różnego rodzaju: gospodarczym, społecznym, politycznym). Szczególnie ważne jest to zjawisko dla działań w ramach regionu (lub na szczeblu lokalnym). Może ono przybierać różną postać współpracy między podmiotami gospodarczymi o różnych formach własności, między podmiotami gospodarczymi instytucjami rządowymi, między podmiotami gospodarczymi i instytucjami społecznymi, wreszcie między podmiotami gospodarczymi i jednostkami samorządu terytorialnego. Partnerstwo, w tym publiczno-prywatne, umożliwia aktywizację gospodarczą jednostki terytorialnej, a tym samym prowadzi do lepszego zaspokojenia potrzeb społeczeństw lokalnych, na co jest wiele przykładów także w naszym kraju. Opracowanie zawiera teoretyczne rozważania dotyczące partnerstwa, na tle specyfiki zarządzania regionem i PPP oraz ocenę partnerstwa na tle wyników badań empirycznych.