(...) Ludzi zawsze będzie interesowała przyszłość własna i świata, na którym żyją. Przepowiednie mówią przeważnie o tym, jak będzie wyglądał świat, gdy nas już nie będzie. Mówią o świecie, jak będzie wyglądał świat, gdy nas już nie będzie. Mówią o świecie, jaki obejrzą nasze dzieci, wnuki, prawnuki. Szczególnym "przypadkiem" wśród wizjonerów był jasnowidz wszechczasów - Nostradamus, którego wizje przyszłości wybiegały tysiąc lat naprzód! Wyobraźmy sobie co by się działo, gdyby większość z nas posiadała jego zdolność tak dalekiego wejrzenia w przyszłość. Czy potrafilibyśmy ze spokojem znieść ciężar tych wizji? Każdy jasnowidz podkreślał zawsze, jak bardzo wyczerpany i obciążony jest ten, który nie wiadomo skąd i nie wiadomo dlaczego otrzymał dar wejrzenia w przyszłość. Dlatego może łatwiej i bezpieczniej po prostu przeczytać przepowiednie. A czy im wierzyć? Jeśli są to wizje przerażające, to na wszelki wypadek staramy się im nie dowierzać, w ten sposób broni się przed stresem nasza psychika. Natomiast przepowiednie optymistyczne, dające nadzieję, dodają odwagi i pocieszają. Tak na przykład działały w czasie II wojny światowej przepowiednie o szybkiej klęsce Hitlera. Zupełnie innym pytaniem, pozostaje problem, czy przyszłość opisana w przepowiedniach została rzeczywiście ustalona raz na zawsze? Jeśli przyjmiemy, że Nostradamus faktycznie posiadał wiedzę o wydarzeniach, jakie mają rozegrać się setki lat po jego śmierci, oznaczałoby to, że przyszłość została już raz na zawsze określona przez tajemnicze moce, na które nie mamy żadnego wpływu. Sam wielki jasnowidz wielokrotnie podkreślał, że wizje te dane są mu wprost od Boga.