Historia kolejnych prób zatopienia Tirpitza, który byłdumą marynarki wojennej Adolfa Hitlera Jeden pancernik Dwadzieścia cztery misje, by go zatopić Setki dramatów "Tirpitz" był dumą marynarki wojennej Adolfa Hitlera, największym i najsilniejszym pancernikiem w Europie. Dla Churchilla był Bestią, nieustannym zagrożeniem dla brytyjskich szlaków zaopatrzeniowych i dla arktycznych konwojów krzepiących armie Stalina. W wyobraźni marynarzy pływających na jego pokładzie pancernik był nie do pokonania, był "żelaznym zamkiem", który wytrzyma atak torpedy i każdej bomby. "Tirpitz" nieprzerwanie niepokoił brytyjskich strategów. Zatrważająca perspektywa, że mógłby mieć bazę na atlantyckim wybrzeżu Francji, doprowadziła do brawurowego ataku komandosów na port Saint-Nazaire. Nieustannie zastanawiano się, jak posłać pancernik na dno. Od początku Tirpitz był celem ciężkich nalotów, ale bomby i torpedy były nieskuteczne. Brak efektów zmuszał do opracowywania planów z użyciem broni niekonwencjonalnej: "żywych torped" i miniaturowych okrętów podwodnych. Śmiałe ataki okupione dużymi stratami unieruchomiły Tirpitza, ale tylko tymczasowo. Dopiero lancastery (m.in. słynnego 617. Dywizjonu "Dambusters") podpułkownika Jamesa "Williego" Taita, w serii nalotów, które do granic sprawdzały ludzką wytrzymałość, umiejętności i odwagę, doprowadziły do zatopienia okrętu. Autor skupia się w dużej mierze na historiach uczestników wydarzeń, podkreślając jednocześnie znaczenie jakie obecność Tirpitza miała np. dla Norwegów czy dla stosunków aliantów z Moskwą. Barwna, wnikliwa, pełna dramatycznych losów i zdarzeń - książka "Cel Tirpitz" należy do opowieści wojennych najwyższego lotu.