Erlichson urodził się w 1922 roku w żydowskiej rodzinie w Wierzbniku pod Starachowicami. W czasie drugiej wojny światowej przeżył koszmar sowieckich więzień i łagrów. Do Polski wrócił w 1944 roku, a następnie na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych É wyemigrował do Paryża. Tam napisał i wydał swoje wspomnienia w 1953 r. Świeże jeszcze przeżycia z Rosji, szok po powrocie do kraju, gdy okazało się, że cała jego rodzina została zamordowana, wpłynęły zapewne na bezkompromisowość sądów zawartych w tej książce. Nie osłabiło to jednak autentyzmu książki, dającej świadectwo prawdy o zbrodniach stalinowskich. Byliśmy wolni. Za sobą mieliśmy trzy rzędy drutów, dziesiątki wieży strażniczych najeżonych karabinami maszynowymi i setki wartowników z Bronia gotową do strzału, przemierzających stale teren obozu, słowem całe piekło sowieckiej sprawiedliwości. A przed nami stał las. Gęsty, ciemny, milczący. Co kryje przed nami w tych głębinach, jakie niespodzianki czekają nas w jego nie ogarnionych ostępach? "Smakowanie raju" to książka o Związku Sowieckim lat czterdziestych. Jej autor przeszedł piekło więzień łagrów. Przebywał w Starobielsku, był w obozie cywilno-wojskowy w Katyniu, na Kołymie. Uczestniczył w sensacyjnej ucieczce obozu katyńskiego i stał się przypadkowym świadkiem egzekucji w lesie katyńskim. Opis tej egzekucji jest ewenementem w literaturze historycznej dotyczącej tego okresu. Erlichson napisał jednak książkę nie tylko o łagrach. Jako inteligentny i bystry obserwator potrafił dostrzec i opisać cały obłęd systemu sowieckiego, w którym zbrodnia i absurd stały się składnikiem codziennego życia państwa i obywateli.