Napisane po grecku dzieło Filostrata to opis 65 malowideł sztalugowych, które składały się na dobraną ze znawstwem kolekcję jakiegoś możnego mieszkańca Neapolu. Opisy koncentrują się na temacie każdego dzieła, a w komentarzach autor odwołuje się do wcześniejszej literatury, historii, religii i mitologii greckiej albo też korzysta z ówczesnego stanu wiedzy w zakresie różnych dyscyplin naukowych i umiejętności technicznych. Poszczególne ekfrazy (opisy) mają charakter erudycyjny, ale również dramatyczny: to żywe, trójwymiarowe sceny - widać na nich nie tylko postaci i przyrodę, tam toczy się akcja, jest ruch, prowadzi się rozmowy, wrażenia docierają do wszystkich zmysłów. Filostrat odczytuje stan psychiczny bohaterów sceny, ich uczucia, charakter, myśli i zamiary. Dlatego też dzieło Filostrata Starszego stanowi bezcenne źródło wiedzy o tablicowym malarstwie późnego antyku, które się nie zachowało, choć z innych literackich tekstów wiemy, że pięknem wielokrotnie przewyższało malarstwo ścienne (freski), a to przecież częściowo znamy z Pompejów, Herkulanum czy grobowców. Obrazy inspirowały wielkich mistrzów Renesansu (m.in. samego Leonarda da Vinci); studiował je dokładnie i był nimi zauroczony Johann Wolfgang von Goethe. W wieku XVI przełożono dzieło na język francuski, a potem także na niemiecki (parokrotnie), angielski, włoski, węgierski i hiszpański. Przekład niniejszy jest pierwszym tłumaczeniem polskim "Obrazów" Filostrata Starszego, a tekst ozdobi 65 przepięknych siedemnastowiecznych francuskich miedziorytów, odtwarzających opisy autora.