"Tarcza Szerni" jest brawurowym nawiązaniem do najpopularniejszej, nagrodzonej "Zajdlem" powieści Kresa - "Króla Bezmiarów". Czytelnik pozna dalsze losy niesamowitej córki legendarnego pirata, Demona Walki. Trwa druga wojna potęg rządzących światem. Równowaga opiekuńczej siły zawieszonej nad Szererem zależy od istnienia - albo nieistnienia... - księżniczki Riolaty Ridarety, kobiety przywróconej do życia za sprawą potężnych mocy starożytnego artefaktu. O autorze: Nie pisze dla wszystkich tylko dla czytelnika w pewnym pojęciu elitarnego. Nie każdy ma ochotę obcować z prozą, o której nigdy nie wiadomo jak się skończy, źle czy dobrze, która jest brutalna, szorstka, męska. Większość z bohaterek jego postaci to kobiety. Rywalizują z mężczyznami: ambitne żołnierki, okrutne rozbójniczki i piękne intrygantki. Po męsku silne i bardzo kobiece. "Myślę trochę jak feministki, bardzo chciałbym pogodzić rzeczy niemożliwe, mianowice życzyłbym sobie, by kobieta mogła to samo i tak samo jak mężczyzna, a zarazem zachowała swą odrębność. Ale to się udaje właściwie tylko w książkach. Te postacie kobiece to serwitut jaki się płaci z racji wykonywania literatury sensacyjno-rozrywkowej"- mówi autor. Jest autorem cyklu "Księga Całości" - polskiego świata fantastycznego , który pod względem rozmachu i szczególowości może być porównany do "Świata Dysku". W odróżnieniu jednak od świata Dysku świat Szereru zbudowany jest metodami właściwymi dla SF. To gatunkowa hybryda. Jest utrzymany w klimacie fantasy ale za kulisami działają racjonalnie skonstruowane mechanizmy. Efekty, które bohaterowie powieści uważają za magię, tak naprawdę nie mają z magią nic wspólnego. To, co nazywa się Szernią ma swój początek i koniec, czymś się żywi i potrzebuje energii do działania, podobnie jak byt Solaris. Dlatego cykl szererski jest o wiele bardziej wiarygodny niźli wszystkie cykle fantasy. " Jestem oszustem, który do wyścigu elfów wystawił przebranego robota" Historie Kresa są mroczne, okrutne ale w ich tle jest coś bardzo optymistycznego - mianowicie świat, który mroczny i okrutny nie jest. Wręcz przeciwnie, to świat bardzo przyjazny w porównaniu ze średniowieczną Europą wręcz różowy. Nie ma w nim krucjat, wojen religijnych, prześladowań innowierców, polowań na czarownice, nie pali się ksiąg ani tym bardziej ich autorów. W Armekcie istnieje powszechna oświata, nawet coś w rodzaju równouprawnienia kobiet. Państwo jest neutralne światopoglądowo a model władzy to absolutyzm oświecony. Natomiast okrutni bywają bohaterowie powieści.