Jak doszło do napisania książki "Żydzi w kulturze polskiej"? Hertz czuł się Polakiem i Żydem, ale nie wyznawcą judaizmu. Nie utożsamiał się z masami pobożnych Zydów zamieszkujących Polskę, obchodzących szabat i chodzących w piątek do synagogi. Dystans, jaki dzielił Zydów emancypowanych i spolonizowanych od tych mas, był ogromny. I warto zauważyć, że jeżeli społeczeń­stwo polskie mało wiedziało o żydowskiej kulturze, jej historii i jej tradycjach, odpowiedzialność za to ponoszą w znacznej mie­rze ci emancypowani, którzy aspirowali do kultury europejskiej i sami nie chcieli pamiętać o, jak to nazywali, "pozostałościach średniowiecza". Aleksander Hertz należał do tej kategorii, do tej też kategorii należała polsko-żydowska inteligencja w Nowym Jorku. Jednakże Hertzowi przytrafiła się szczególna przygoda, kiedy jeszcze mieszkał w Polsce. Po pierwsze, totalitarne i anty­semickie hasła oraz akcje zmusiły go do uświadomienia sobie, że jest Żydem, mimo że z rodziny, która, jak on sam, walczyła o nie­podległą Polskę w XIX wieku. Po drugie, spotkał człowieka, który nawrócił go na żydostwo. Tym człowiekiem był Stanisław Vincenz, mieszkający w swo­jej posiadłości w Karpatach, w pobliżu Żabiego i Kołomyi. Vin­cenzowie pochodzili z Prowansji. W siedemnastym wieku wy­emigrowali z Francji do Polski i stali się szlachtą polską, zamiesz­kałą w Galicji Wschodniej. Prowincja ta najpierw wchodziła w skład Rzeczypospolitej, następnie znalazła się w monarchii habsburskiej. Po pierwszej wojnie światowej została włączona do Polski. Stanisław Vincenz na krótko przed wybuchem pierwszej wojny doktoryzował się rozprawą o filozofii Hegla na uniwersyte­cie wiedeńskim. Nie po to jednak, żeby szukać kariery naukowej. Mieszkał w swoich górach i pisał, a przedmiotem jego pism jest nieduży kraik jego najbliższego sąsiedztwa, którego mieszkańcy posługiwali się na co dzień trzema językami: ukraińskim, pol­skim i jidysz. Ci tubylcy występują w jego monumentalnym, trzy­tomowym dziele, zwanym przez niektórych sagą antropologicz­ną, Na wysokiej połoninie. Vincenz był patriotą swego górskiego kraiku, Huculszczyzny, i nie stosował żadnej dyskryminacji wobec tam używanych języków...